„Ik heb plaatsvervangende schaamte als ik zie wat mijn leeftijdsgenoten belangrijk vinden deze verkiezingen. Ik ben 71 en als ik zie wat mijn generatie bezighoudt, vergeleken met waar jongeren mee te maken hebben, schrik ik daarvan. Dan denk ik potverdorie: mensen van mijn leeftijd, wij hebben duidelijk meer verleden dan toekomst. Want waar letten oudere mensen vaak op: pensioenen, zorg, hypotheekrente-aftrek, of het allemaal nú wel goed geregeld is voor onszelf. Daarom heb ik besloten mijn stempas voor de verkiezingen volgende week te geven aan mijn kinderen, die zijn 27 en 31, en hebben juist meer toekomst dan verleden. Zij mogen samen bepalen waar ze op stemmen.”
„Neem huisvesting: veel van mijn generatiegenoten zitten er heel comfortabel bij, en als je dan niet iets verder nadenkt over hoe dat houdbaar te maken, dan leg je wel een heel grote claim op de toekomst. Ik vind dus eigenlijk dat jongeren op dit soort onderwerpen meer zeggingskracht zouden moeten hebben dan ouderen.
„De positie van jongeren is in mijn beleving de afgelopen jaren behoorlijk verslechterd. Toen ik 26 was, kon ik met mijn startersinkomen een groot appartement huren in de stad, van 110 vierkante meter. Dat is een uitgangspositie waar de huidige starter alleen maar van kan dromen. Jongeren zijn op allerlei manieren in de hoek terechtgekomen waar de klappen vallen.
„We hebben met zijn allen ook de taak om te zorgen dat Nederland een leefbaar land blijft, nogal voor ons uitgeschoven. Bijvoorbeeld de stikstofkwestie, de klimaatproblematiek, hier is duidelijk te weinig aan gedaan de afgelopen decennia. Ook armoede komt meer voor bij jongeren. Kortom: de rekening komt terecht bij de huidige generatie jonge Nederlanders, onder wie mijn zoon en dochter.
„Ik werd overtuigd door de recente onderzoeken over de verschillen in stemgedrag tussen jongeren en ouderen, waaruit blijkt dat oudere mensen vaak wel heel sterk aan zichzelf denken: voor hun wegen ouderenzorg en veiligheid bijvoorbeeld vaak zwaarder dan onderwijs of klimaat. Daarin dringt nog weinig door van het besef dat mijn generatie de aarde ook een beetje mooi moet achterlaten aan onze kinderen. Partijen als de BBB, die in mijn ogen milieuproblemen ontkennen: zij hebben overwegend oudere stemmers. Over de grens zagen we de Brexit in Groot-Brittannië, die kwam ook merendeels door oudere kiezers.
„Ik heb nadat ik zelf had besloten mijn stem weg te geven, ook een oproep gedaan aan leeftijdsgenoten op sociale media. Daar kreeg ik erg gemengde reacties op terug. Ook mensen die het maar een idioot idee vinden. Die zeggen: ik houd al rekening met de toekomst in mijn stemgedrag. Of ze zeggen dat mensen met meer levenservaring misschien wel beter weten hoe en wat te stemmen. Maar zelfs als mijn kinderen besluiten te stemmen op een partij waarmee ik het totaal oneens ben, of waarvan ik denk dat die juist níét in hun belang is, vind ik dat prima. Dat hoort ook bij het leerproces van verkiezingen: als je achteraf spijt hebt van een stem, zul je de volgende keer misschien juist weer beter nadenken over aan wie je je stem geeft.
„Ik zie gelukkig ook dat onafhankelijk van mij meer mensen op hetzelfde idee zijn gekomen. Het is hoopvol dat iemand als [weerman en klimaatonderzoeker] Gerrit Hiemstra in een talkshow vertelde dat hij ook zijn stem aan zijn kinderen geeft. Ik hoop dat een groter deel van de oudere generaties hier gehoor aan geeft. Stel je voor dat een flink deel dat zou doen: dat zou de toekomst toch een veel sterkere stem geven?”
Heeft u tips of suggesties voor deze rubriek? Mail Wouter van Noort op [email protected]. Abonneer u vooral ook op de wekelijkse nieuwsbrief Future Affairs: www.nrc.nl/futureaffairs
